Wedstrijdfanaat die ik begin te worden  
Vanmorgen al vroeg op Twitter: De Nebula-Award uitslagen. Meteen de lijsten aangeklikt en verlekkerd naar de namen gestaard. Je zou hem winnen ...
De Nebula Award wordt jaarlijks (sinds 1965) uitgereikt door het SFWA (Science fiction and Fantasy Writers of America) aan de beste verhalen en romans die in de twee jaar ervoor zijn gepubliceerd en de prijs geldt als de ultieme waardering (samen met de Hugo) voor auteurs.

Waar zit hem dat in?
In de fysieke prijs? Nope. Er is geen cent mee gemoeid en het kunstwerk dat je kunt winnen is half zo fraai niet als de trofee die Zusje maakt voor Fantastels

Het is de jury.
Iedereen die lid is van het SFWA mag zijn stem uitbrengen. En je kunt alleen lid worden als je gepubliceerd bent in de professionele (= betalende) sector. Niks vakjury, niks uitgevers, niks anoniem. Auteurs beoordelen auteurs. Gewoon waardering van je collega's.

Bij de korte verhalen viel Harlan Ellison dit jaar in de prijzen. Die naam kwam me bekend voor, ook al kan ik me niet heugen ooit iets van hem te hebben gelezen. Ik ben te veel een Nederlands lezer, zo vrees ik  en Engelstalig werk kost me moeite. Naar blijkt, won Harlan verschillende Nebula's (en veel andere prijzen). Waaronder de eerste, in 1965.
Je zou al 46 jaar zo gewaardeerd worden door je collega's ...

... winnen
Ik ben er graag eerlijk over: ik doe aan schrijfwedstrijden mee om ze te winnen. Bij twijfel over de kwaliteit van het verhaal (niet te verwarren met andere twijfels die gedurende het schrijven en de looptijd van een wedstrijd altijd de kop opsteken) stuur ik niet in.
Het gevolg van dit doel is dat ik steevast baal als ik niet win. Hoewel ik anderen altijd hun winst gun en van harte feliciteer, ben ik altijd even aan het verwerken dat ik onder de eerste plaats ben geëindigd. Ik moet daarbij wel toegeven dat het verschil maakt van wie ik verlies. Meer dan op welke plek ik beland. Er is maar één eerste, zogezegd.
En dus ben ik dolgelukkig als ik er eentje win. Zoals gisteren: de themawedstrijd van Pure Fantasy: schrijf een verhaal bij een plaatje. Mijn vierde themawinst uit vijf deelnames, van tot nu toe elf wedstrijden met een limiet van 3.000 woorden. Ik won voor het eerst in Fantasy en heb daarmee in alledrie de categoriën een keer de eerste plaats behaald. Ben er onwijs groos mee.

Wat ik de laatste tijd merk, is dat het meedoen aan schrijfwedstrijden mij helpt beter te schrijven. En met 'beter' bedoel ik niet alleen dat de kwaliteit van mijn schrijven (zinsopbouw, spelling, plotten) erop vooruit gaat, ook mijn productie heeft er baat bij. Zozeer zelfs, dat ik voor het eerst overweeg om een jaar aan alles mee te doen. En misschien wel aan alles met het maximale aantal inzendingen. Dat houdt in dat ik voor de Piet Paaltjes een verhaal van 1.500 woorden moet bedenken, voor nog twee themawedstrijden van PF twee verhalen van 3.000 woorden, voor de PHP twee verhalen met een maximum van 10.000 en voor de UA twee van maximaal 6.000. Hierbij even buiten beschouwing gelaten wat er extra op mijn pad komt aan andere schrijfkansen, zoals het nieuwe themanummer van Wonderwaan 'Sterke Verhalen'.

Ik voel me uitgedaagd en geprikkeld dit doel te halen. Het liefst bekroond met overwinningen bij alles waar ik aan meedoe. Ik blijf er maar eerlijk over