Vandaag is het dinsdag en ik ben een juichend tevreden klantje van de ooglaserarts. Ik kan me niet heugen ooit zo scherp gezien te hebben, ook niet met bril of contactlenzen. Vanaf mijn twaalfde gedragen en opeens was het genoeg. Ik ging laseren.
Het deed pijn.
Laat niemand vertellen dat het pijnloos is. Ren meteen weg als een arts dat beweert. Oh, het laseren op zich was pijnloos en zo gebeurd, dat rook een beetje naar verbrande haartjes en klaar was Kees. Of in mijn geval Bas, want zo heette de arts.
Voordat ze kunnen laseren, maken ze een flapje in het netvlies. Dat gaat met een soortement zuignapje. En dat voelde ik. Druk op mijn oog, opeens was ik blind. Onplezierig, niet fijn, maar niet erger dan de tandarts. Zuchten en mijzelf 'weg-denken', hielp. Net als die vreselijk lieve zuster, die gewoon mijn hand vastpakte en bij me bleef, ook tijdens het laseren. Wat een moordmeid was dat, die mogen ze in de kliniek wel op een sokkeltje plaatsen en ik weet potverdorie haar naam niet eens ...
Het was erná. Ongeveer anderhalf uur na de ingreep. 'Het zal de komende zes tot acht uur voelen of je zand in je ogen hebt,' zei dokter Otto. Awehl, zulle: Een zandstórm in mijn ogen, zul je bedoelen. Gelukkig duurde hij geen zes tot acht uur. Maar het was dik anderhalf uur kronkelen op bed, eraf, eromheenlopen, stampen, zwelgen, janken, tieren, op mijn knieën weer op bed, stukkie kruipen, zeer, zeer, zeer ... Excuses aan iedereen die ik in die tijd aan de telefoon had: Het was onsamenhangend en het klonk ongetwijfeld heel zielig, maar geloof me: dat was ik ook.
En toen ... en toen ging het langzaamaan over. Ik kon stil blijven liggen, ik kon mijn ogen langer dan een minuutje openhouden, welliswaar met veel knipperen, ik zag. Ik liep naar beneden en staarde naar de tv en las de ondertiteling. Zonder bril, zonder lenzen. En dat knapte steeds verder op in de loop van de avond.
Hulde aan mijn Drietal: Ze waren weergaloos. Hebben voor zichzelf en mij gezorgd. Ieder uur het wekkertje laten aflopen, waarop Oudste oogdruppels druppelde. Zelf boodschappen gedaan en eten gekookt, met groente. Zonder jullie, lieve schatten, had ik het een stuk moeilijker gehad gister.
En nu? Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik voel mij zo goed. Ik zie zo scherp, ik ben zo blij dat ik het heb laten doen. Ik twitterde al: Mijn ogen zijn niet meer wat ze zijn geweest, JUICH!
.