Wat een mooi woord is dit: verbeeldingscultuur. Vandaag ontstaan doordat Pim van The Flying Dutch zich versprak, maar meteen geaccepteerd als de overkoepelende term die al langer werd gezocht om alle manieren waarop fantastiek wordt bedreven te benoemen. Dan toch in ieder geval door mij ;-)

Verbeeldingscultuur. Prachtwoord. Wat valt eronder? Alles wat we ons kunnen verbeelden ... Is het niet eindeloos?
Vampiers, ruimteschepen, zombies, elfen, trollen, planeten, tovenaars, buitenaardsen, geesten, noem maar op. De verbeeldingscultuur is immens rijk. Is letterlijk zo rijk als onze verbeelding. En we hebben binnen Nederland nogal wat mensen die die cultuur opvreten. Ze lezen, gaan naar films, kijken televisie, spelen (bord)spellen, verkleden zich, spelen toneel en genieten daarvan.

Vandaag drong eens te meer tot mij door dat al die verbeelding begint bij een verhaal. Dat verhalen de basis zijn van games, spellen, films. Dat het de beDenkers van verhalen zijn die buitenaardse wezens hebben geïntroduceerd. Dat elfen niet bestaan zouden hebben zonder verhalenvertellers. Het maakte me even stil.

Heel even maar. Toen ging ik weer rap verder met schrijven

De hele maand juni 2012 staat op Magic Tales in het teken van de korte verhalen. Patrick Brannigan, Django Mathijsen en ik worden in het zonnetje gezet, samen met Uitgeverij Zilverspoor.

De eerste week is er aandacht voor 'Lekkend vuur.' De coverafbeelding, gemaakt door Jos Weijmer, met op de achterkant het verhaal gedrukt, wordt verloot onder re-tweeters van Magic Tales. Daarnaast worden er e-boek bonnen uitgedeeld van de drie auteurs.

Ik vind het geweldig dat Magic Tales op deze manier de aandacht vestigt op korte verhalen, op de andere manieren waarop deze gepubliceerd kunnen worden (zie ook mijn blogpost hier (even scrollen, tweede post)) en op hun auteurs. Dank je wel, Magic Tales!