Ik mag wel stellen dat ik een bestverkoper heb geschreven. 'Lieve liefde' domineert nu al maandenlang de sciencefiction hitlijsten van iTunes en heeft nu zelfs de status "Nieuw en opmerkelijk" verkregen.

Verder blijf ik een gewoon meisje .

Zin om het verhaal te lezen en geen Apple in bezit? Geen nood! Hier kun je het gratis neerladen in ieder bestand dat je wilt.

Met pijn in mijn hart moet ik nu al maanden aanzien dat mijn heerlijke laptop (HPCompaq6720S) na drie jaar intensief gebruik, achteruit kachelt. Hij zoemt, bokt, kan geen twee dingen tegelijk meer aan. Ik heb hem laten schoonblazen, alles eraf, alleen het noodzakelijke er weer op, maar 'tis gedaan. Nog een leuk ding om mee te internetten, voor mij als werkstation echter onbetrouwbaar.

Dus op zoek naar een nieuwe. Eentje die alles aankan en dan het liefst tegelijkertijd en intensief. Eentje die tegen een stootje kan, want ik reis veel. Eentje met een mat scherm (ik typ graag buiten) en een lange batterijduur. Eentje waar ik minstens vijf jaar mee vooruit kan. Het werd de HP8560p. Van een plaatje uitgezocht en mij aanbevolen door mijn zakelijke ICT-beheerder.

Tip voor de schrijvers onder ons: kies NOOIT een laptop van een plaatje.

Afgelopen vrijdag kon ik de nieuwe ophalen. Mijn hartje zat in mijn keel, zo blij was ik. Steeds in angst zitten dat je documenten verdwijnen is namelijk niet goed voor de bloeddruk. Ik zag hem en het eerste wat ik dacht was: Balen! Een nummeriek toetsenbord. Had ik op moeten letten bij de afbeelding. Ik gebruik het nooit. Ik ben auteur, ik schrijf getallen uit. En voor het bijhouden van mijn excellsheet met woordenaantallen, volstaan de cijfers boven de qwerty uitstekend. Een nummeriek toetsenbord verlegt de balans van de laptop naar links, ook nog eens de kant waar ik het minste mee doe. Het kost ruimte op het totale toetsenbord, wat bij een 15 inch beeldscherm er best inhakt, kortom: Ik was niet blij.

Het tweede wat ik dacht: Wat is-ie lelijk! En zwaar! Een bonk van een laptop, hartstikke vierkant en dikker dan mijn oude. Ik dacht dat laptops juist dunner/lichter werden?
'Militaire specs,' werd me toevertrouwd. 'Bestand tegen zandstormen. Keihard. Je kunt hem laten vallen.' Ik stond met die loodzware laptop in mijn handen en dacht aan hoe fijn dat was als ik buiten typte. 'Dicht toetsenbord, zie je? Daar komen geen kruimels meer in.' Handig! Ik eet namelijk wel eens tijdens het schrijven. Hoewel ik het invallen van de kruimels juist motivatie (lees: beter voor de lijn) vond niet boven de laptop te snacken. Zeker niet nadat ik een paar keer de toetsen eraf moest wippen om eronder te kunnen schoonmaken.

Ik typte een paar woorden: wow! Dat was een zálig toetsenbord. De toetsen klonken zelfs lekker.

De HP Elitebook ging mee naar huis. En na drie uur was ik hem spuugzat. Niet alleen door het nummerieke deel, want hij lag daardoor echt uit het lood op mijn schoot, hoewel ik vond dat het toetsenbord zelf dat wel weer goedmaakte; kwestie van wennen. Maar ook en veel belangrijker: door de afwerking. Randjes. Aluminium randjes rondom de hele laptop. Handig tegen zandkorrels, pijnlijk scherp aan je handen. Ik dacht dat ik gek werd. Ik typ toch met mijn handen omhoog? Maar nee: ik rust tussendoor, ik zoek op internet iets op, ik wrijf over dat padje ... Kortom: twee rode handen en een intens teleurgesteld gevoel. Want na een uur was de batterij ook nog eens op. En ja: die had ik volledig opgeladen.

Dus ik het internet op. Gezocht naar 'laptop, mat scherm, geen nummeriek toetsenbord.' Bleek er eentje van te bestaan en wel exact dezelfde, ergo: met randjes en waarschijnlijk dezelfde korte batterijduur.

Samen met Zusje naar de grootgrutter. Alwaar ik keuzes moest maken. Mat scherm: een eis. Dicht toetsenbord: typt erg, erg lekker, een eis. Lange batterijduur: een eis. Nummeriek toetsenbord: liever niet, maar ik kan eraan wennen. Snelheid: erg belangrijk. Gewicht: minder belangrijk dan ik dacht, maakt niet uit. Gevoel: erg, erg belangrijk. Geen randjes! Dus ik met mijn laptopplankje naar de verkoper. 'Mag ik voelen?' En dat mocht. Plank op schoot, laptops erop en rammen. Uiteindelijk een Asus N56VM-S4032V gekozen. Geen randjes, mat scherm, nummeriek deel vrij smal.

Het is niet mijn ideale keus. Ik besef dat ik daar drie jaar op heb gewerkt, misschien ben ik wel een verwend nest. Vanmiddag kan ik de nieuwe al ophalen. Nu maar hopen dat ik niet scheef groei door dat nummerieke deel en laptopbouwers: wilt u aub rekening houden met de wensen van een auteur? Ik denk zomaar dat het boelveel mensen zijn die graag in evenwicht typen. Zonder opstaande randjes.