Ken je dat? Heb ik nét Begeesterd ingestuurd naar Uitgeverij Zilverspoor, valt me een geweldige verklaring uit die betrekking heeft op één van de personen in het verhaal.
Hij is zo goed en hij viel me zomaar uit tijdens een saaie huishoudelijke klus (altijd al bij uitstek de gelegenheid in in de Denk te gaan over verhalen) dat ik er na aan toe ben om de uitgever te bellen, in de remmen te gaan en het nog eventjes toe te voegen.
Ongetwijfeld zal mij een paar dagen later iets anders te buiten schieten. En daarna weer iets anders. Een verhaal blijft leven, zeker eentje waar ik langer aan heb gewerkt.
Niet doen dus. Dan komt er geen einde aan en ik ben er nu echt mee klaar. Het is af. Het is goed zo het is. Ik heb het losgelaten en moet met iets anders aan de gang.
Ik zit op mijn handen en blog er nu maar over. Eerlijk gezegd in de hoop dat Uitgever het leest en me dan vraagt: Wat was het nou?
Want ik geloof tóch dat ik het nog wil toevoegen ...