Met koude vingers van de spanning nam ik plaats tussen het publiek. Mijn halve familie was mee, waaronder mijn neefje van vier en mijn achternichtje van vijf, samen de doelgroep. Heilig gelovend in Sinterklaas. Wat zouden zij ervan vinden?

Gaandeweg de voorstelling zakten mijn zenuwen. Het is de vierde keer dat ik een stuk, geschreven door Cocky van Dijk en ikzelf, zie opvoeren, maar het blijft spannend of alles werkt zoals we willen dat het werkt.

En potdikkie ... wat werkte het. De kinderen, hoe klein ook, waren stil als het eng werd, schreeuwden als ze aanwijzingen moesten geven, wezen als ze moesten wijzen. Ik heb genoten.
De twee kleintjes ook. Met rode wangen kwamen ze vertellen dat Sinterklaas geweldige scheten liet en dat SuperPiet een held was. Een echte!

'sMiddags de tweede opvoering en nu kon ik anders kijken. Met de kindjes zat het wel snor, maar wat vond ik zelf van het verhaal, hoe liep de plot, hoe gingen de dialogen? Gek. Pas nu kon ik lachen om onze eigen grappen. Om de schuine opmerkingen van VerliefdPiet, om de volwassenen in de zaal die daarom lachten.

PiusX, Genesius, Deo Sacrum en alle anderen: jullie waren weer geweldig. Ik ben er heel trots op dat meer dan 600 mensen ons stuk kwamen bekijken. Bedankt voor de geweldige dag!