Schrijven, breien en haken hebben hetzelfde effect op mij: ze geven me een onrustig soort rust. Tegenstrijdig? Nou nee.
Net als bij het schrijven, popel ik bij het haken of breien altijd om aan iets te beginnen. Net als bij schrijven, wil ik bij het haken of breien zo snel mogelijk zo goed mogelijk een kant en klaar werk afleveren. Net als bij schrijven, doe ik bij het haken of breien dingen opnieuw als ze me niet aanstaan. Net als bij schrijven, heb ik bij haken én breien een hekel aan het wegpoetsen van de kleinigheidjes, maar ik doe het wel, want het hoort erbij en maakt het werk áf.
En als het dan klaar is ... Of het nu een verhaal is of een breiwerk of een haakwerkje ... voel ik me zo voldaan, zo prettig, zo helemaal lekker in mijn vel.
Neem nou deze eierwarmertjes. Op verzoek gehaakt voor een vriendinnetje. Het is toch gieren dat dat uit de pen komt? De haakpen ;-)
Over het verband tussen breien en schrijven schreef ik ooit dit gedichtje:
Pennenvrucht
Tikken
Van pennen
Nagels op toetsen
Plotpatronen weven
Losse einden vastgeknoopt
Breisel
Van kluwen
Soms wat in de war
Werk groeit onder handen
Stof en wol genoeg aangehaald
Steken
Van vallen
Oprapen en -staan
(Ave)recht op doel af
Stukken uit- of doorgehaald
Streepje
Van erdoor
Draadje aan me los
Getikt verknipt gedicht
Al breiende neergepend