Het komt steeds dichterbij. 10 juli ga ik in de bibliotheek van Krimpen aan de Lek voorlezen uit 'Koningsbillen en drakenstreken.'

Ik kijk er erg naar uit, want volgens mij is er niets mooiers als je kinderboeken schrijft om die te mogen voorlezen aan kinderen en meteen hun reactie te krijgen.

Ik zit er heftig over in de Denk. Wat ga ik voorlezen? Welk stuk? Of doe ik meerdere stukken? Vertel ik ook iets over hoe het boek is geschreven? Boeit dat kinderen? Ik wil ook 'Royale bil met chocola' laten horen, zouden de kinderen dat leuk vinden?

En het fraaist is nog: een paar dagen later, 15 juli, is 'Begeesterd' aan de beurt. Op kasteel Limbricht. Een boek voor volwassenen, maar ik stel me toch dezelfde vragen.

Ik ben maar eens begonnen met een poster voor de bieb. En een persberichtje. En een kleurplaat voor de kinderen die komen.

Ga ik vanmiddag een rondje langs de plaatselijke middenstand en culturele instellingen. Of ik de poster mag ophangen.

Ik hoop toch wel dat er veel kindjes komen.

Als je wilt helpen: graag! De poster is HIER te downloaden. Woon je in de omgeving van Krimpen aan de Lek en wil je de poster ergens voor me ophangen (graag waar het mag, ik wil niet als wildplakker bekend worden )? Ik ben je eeuwig dankbaar!

Krijg ik een blije Django aan de lijn: 'Schat, ik heb een verrassing voor je.'

Hebben we samen een Honorable Mention gewonnen voor onze 2nd Quarter Writers of the Future inzending!

Ik daal ff niet neer op aarde ...

Mijn eerste prikbord is in de maak. Zulks ontwikkelt zich natuurlijk, vooral mij eigen vaardigheden erin. Het is weer een nieuwe plek om mijn werk te kunnen laten zien.

Ik zoek alsmaar naar wegen om zelf mijn boeken onder de aandacht van lezers te krijgen, naast de promotie die de uitgevers doen. Kopende lezers, bij voorkeur . Ik vind het leuk om mijn boeken te verkopen aan familie en vrienden, maar dan alleen als mensen er oprecht interesse in hebben. Ik vermoed zo dat ik hier en daar uit liefde word gesponsord .

Mijn mediakring (Twitter, Facebook) bestaat vooral uit mede-auteurs. Dat is overwegend leerzaam, gezellig en een bron van herkenning, maar kopers zijn het niet. Logisch. Je kunt als schrijver niet ieder boek aanschaffen dat op de markt komt, ik doe dat ook niet. Sterker nog; ik merk dat ik, naarmate ik meer schrijf, steeds minder tijd vrijmaak om te lezen en dan dus alleen wil lezen waar ik heel veel zin in heb en wat me echt aanspreekt.

Hoe bereik ik de mij onbekende lezer? Hoe breng ik mijn boeken onder de aandacht? Wat kan ik zelf doen?

Ik ben wereldberoemd in kleine kring. Dat is alvast een goed startpunt. En tot mijn grote plezier, verbazing en dankbaarheid, werkt die kring met mij mee. Mijn facebook posten worden gedeeld, mijn tweets geretweet. Op mijn twitter/facebook oproepje om boekwinkels en bibliotheken binnen te lopen en naar mijn boeken te vragen, hebben mensen gereageerd. Ze deden het. En ze blijven het doen, wat lief, wat lief!

En dan de lezers die de moeite nemen hun mening over mijn boek te geven, hier op Bol.com, bijvoorbeeld. Zó geweldig!

Nu verder uitrollen. Welke kant op en hoe, daar ben ik een beetje zoekende in. Wat als een paal boven water staat: ik moet er lol inhebben. En dat lukt me tot nu toe uitstekend .