Ik ben slecht. Echt. De laatste weken doe ik niets anders dan de al eerder verzonnen hoofdpersonen diep en zo mogelijk nog dieper in de ellende te storten.

Loopt er eentje op teenslippers door de regen, komt ze ook nog een modderige sloot tegen waar ze doorheen moet. En ja: natuurlijk met scherpe rietstengels aan de kant zodat haar toch al gepijnigde voeten van die lekkere grassneden krijgen waarna ze ermee door de koude, stinkende modder moet waden.

Arm kind. Ze was al doorweekt en moederziel alleen 

De afgelopen weken draait het om plotten. Zitten, ijsberen, dingen roepen, afwijzen, er vrolijk van worden, de slappe lach ervan krijgen en plotten.

We krijgen vast nooit geschreven wat we beDenken, maar wat er vooral leuk aan is: plotten genereert. Hoe meer we het doen, hoe handiger we erin worden, hoe verschillender de verhalen zijn.

We krijgen zo ook de meest uiteenlopende personages, waar weer geweldige plotwendingen door ontstaan.

Het is genieten. Maar nog meer geniet ik van het uitwerken van de ideeën. Opschrijven wat je beDenkt, is uiteindelijk waar het om draait