Soms is het net, het duurt altijd maar even, of het 'op' is. Dan kan ik echt niks nieuws bedenken en stopt alles in mijn hoofd op. Gek genoeg schrijf ik dan ook niet of nauwelijks aan de projecten waar ik mee bezig ben: korte jeugdverhalen of Decadentia, terwijl ik mezelf toch wijs maak dat dat juist het nut is van even niets nieuws: dan kan ik afmaken waar ik mee bezig ben.
Het is een gekke kracht: schrijf ik niets, bedenk ik ook niets nieuws.
En hij viel me pas op, toen vandaag de andersom kracht in werking trad.
Rust, alles aan kant, ik kan schrijven. Een jeugdverhaal dat we al eerder hebben geplot, dus geen last van leegschermsyndroom. Zit ik lekker te schrijven, valt me iets in.
Heeft niets met het verhaal te maken waar ik mee bezig ben.
Maar het is wel ... belangrijk.
En ik kan er niks mee, want eerst moet dit af. En Decadentia. En daarna De Berenvrouw en FBI en alle andere verhalen en boeken die ik eerder, al dan niet met Django, heb bedacht. Terwijl ik iets anders schreef.
Tjonge. Moraal van het verhaal: doorschrijven, dan zijn de ideeën er altijd 
