In het dagelijks leven ben ik ondernemer. Of werkgever, directeur, baas, geef het een naam. Ik leid, samen met mijn zusje, een bedrijf.

Daarnaast ben ik ZZP-er. Sinds november vorig jaar officieel via de KvK. Wat voor- en nadelen heeft ten opzichte van mijn andere functie. Als ik ziek ben, wat ik gelukkig weinig ben, neemt niemand mijn werk over. Ook kan ik taken waar ik niet zo goed in ben, zoals boekhouden, niet uitbesteden. Niemand anders dan ik staat mijn klanten te woord, niemand anders dan ik voert de taken uit. Omdat Anaïd Haen maar een piepkleine onderneming is, die valt en staat met mij, moet ik alles zelf doen, waardoor mijn waardering voor het werkgeversschap stijgt en daalt.

Ik wil niet vergelijken: het is heel anders. En toch ontkom ik er niet aan. Soms is het zó lekker dat ik niets hoef te overleggen of te vragen. Dat ik het gewoon zelf moet doen.
En andere keren, zoals vanmorgen toen ik de boekhouding, mijn website en urenregistratie moest bijwerken, baal ik ervan dat die werkzaamheden waar anderen steengoed in zijn, ook door mijzelf gedaan moeten worden.

Maar het is weer klaar . En met het verschijnen van Het Jeugdtheater kan ik vol trots melden dat deze piepkleine onderneemster haar tweede publicatie van 2016 voor elkaar heeft. Met dank aan Django Mathijsen, Jeroen Okkerse en Uitgeverij EigenZinnig. Allemaal ZZP-ers .