Begin december werd ik gebeld door Jos Weijmer, van uitgeverij Zilverspoor. Of ik zin had een project samen te doen 
? Een soortement multimediaal iets. Met van alles erop en eraan.
Nu was ik hard aan iets omvangrijks toe. En er dramt al een poosje een verhaal in de Denk. Ooit als grapje begonnen behaalde het zelfs een nominatie in een literaire wedstrijd en werd het later half uitgewerkt tijdens een schrijfmarathon, maar met één grote makke: het was te lang voor een kort verhaal. En voor een deurstopper te kort. Ook zat er geen trilogie in. Gewoon een idee dat bleef drammen.
Samen met Django naar Jos gereden en daar, onder het genot van een kopje koffie en een vlaai, het idee besproken. Al snel vloog er van alles over tafel. Illustraties, muziek, de hele meuk. En ik voelde me groeien en kleiner worden tegelijkertijd. Want hé, mannuh ... dat houdt dus wel in dat het van mij afhangt. Want dit draait om mijn verhaal en zonder dat kunnen jullie niets 
.
Nu hoefde ik er verder geen nachtjes over te slapen. Als twee mannen van dat kaliber denken dat ik het kan, wie ben ik dan om het tegendeel te beweren? Dus ging ik aan de slag.
30.000 woorden research verzameld in drie weken tijd. Want het is dan misschien wel fantasie, het moet allemaal wel kloppen. Hoofdpersonen uitgewerkt, plot uitgewerkt, me zelfs verdiept in spijkerschrift en onlangs begonnen aan mijn historische/histerische roman. Het vlot aardig. Tussendoor Django's muziek beluisteren en Jos uitleggen dat ze toen echt die kleding droegen.
Viel mij zomaar een nieuw genre in: het histoerische genre 
.
Levert zomaar nul googlehits op. Ik mag mij best beroemen op het verzinnen van woordjes, al zeg ik het zelf 
.
